Xunta de Galicia
Vostede está aquí:
Acceso Area Privada

Información prezos e etiquetaxe


CALES SON As OBRIGACIÓNS RESPECTO DA EXHIBICIÓN DE PREZOS?

Na exhibición de prezos: exíxense o cumprimento de dous requisitos:

  •  O prezo deberá figurar xunto a todos os artigos ofertados á venda.
  •  Os prezos deberán indicarse de modo directo, figurando no artigo ou xunto a el; legible, mediante caracteres claros e de tamaño suficiente; exacto, prohibindo toda forma de exhibición de prezo que obrigue a realizar cálculos aritméticos para determinar a súa contía, excepto a aplicación de porcentaxes sinxelas de desconto sobre o prezo indicado; e completo, incluíndo o importe dos incrementos ou descontos aplicables no seu caso e cuantos tributos poidan ou deban repercutirse no consumidor.

QUE INFORMACIÓN DÉBESE PROPORCIONAR NAS PROMOCIÓNS DE VENDAS?

Na venda de promoción é obrigatorio proporcionar ao público previamente ou no momento da compra, a seguinte información:

  • Os produtos obxecto de promoción.
  • As condicións de venda. Débense publicitar os medios de pago admisibles na operación de maneira visible desde o exterior do establecemento.
  • O período de vixencia da promoción, que non poderá ser inferior a dous días consecutivos nin superior a trinta días.
  • Debe terse en conta que calquera tipo de promoción ou de publicidade de vendas que transmita ao consumidor unha mensaxe suxestiva sobre a diferenza de prezos de determinados produtos, obrigará ao comerciante a facer constar en cada un deles o prezo ordinario anterior e o prezo actual.

QUE DEBE SABER SOBRE O PREZO DE VENDA DOS PRODUTOS?

O prezo de venda é o prezo final dunha unidade do produto ou dunha cantidade determinada dun produto, con impostos incluídos e gastos de envío, se os hai.

O prezo da gran maioría de servizos e produtos de consumo é libre, exceptuando o dalgúns bens e servizos básicos como a auga, a luz, o gas, o teléfono, carburantes, etc. Pero salvando estas excepcións en que os prezos son fixados polos distintos organismos competentes, a lei obriga aos establecementos públicos a dar a máxima información sobre os prezos dos produtos e os servizos, de maneira que estes poidan ser exixibles para o cliente, xa que o prezo anunciado vincula ao establecemento.

O prezo de venda ten que estar indicado con carteis ou con etiquetas visibles, expresados de forma inequívoca, facilmente identificable e claramente *legible, e deben estar precedidos polas siglas P.V.P.(prezo de venda ao público). Este prezo inclúe os impostos (IVE, p. ex.) e os gastos, se os hai.

Quedan eximidos da obrigación de mostrar o prezo, por razóns de seguridade, as xoiarías e as *peleterías.

Así mesmo tamén se pode eximir, mediante Decreto, da obrigación de indicar os prezos naquelas mercadorías que, polo seu prezo elevado, poidan ser causa obxectiva de inseguridade para o establecemento de que se trate. Dispénsaa desta obrigación pódena solicitar, en casos específicos, as entidades representativas dun sector.

Respecto das rebaixas, tanto na publicidade anterior como durante o período, así como na presentación dos produtos no interior dos locais comerciais, a redución dos prezos deberá manifestarse exhibindo o novo prezo xunto ao prezo habitual aplicado polo comerciante. No entanto, cando se trate dunha redución porcentual dun conxunto de artigos que figuran no interior do establecemento, bastará co anuncio xenérico da devandita redución sobre o prezo habitual, sen necesidade de que conste individualmente en cada artigo.

CAL É O PREZO POR UNIDADE DE MEDIDA?

O prezo por unidade de medida é o prezo final, incluídos os impostos, por quilo, litro, metro, metro cadrado ou metro cúbico do produto ou unha unidade de produto.
Tense que indicar o prezo por unidade de medida nos supostos seguintes:

  • En produtos cosméticos e complementos alimentarios, a unidade de medida estará referida a 100g ou 100ml.
  • Nos ovos, a unidade de medida será a ducia.
  • En todos aqueles produtos que deban levar unha indicación da cantidade a cuxa magnitude teñan que referirse.
  • Nos produtos comercializados por unidades ou pezas, utilizándose, neste suposto, o un como referencia da unidade.
  • Calquera publicidade ou campaña comercial que mencione o prezo dos produtos, debe indicar tamén o prezo por unidade de medida.


Non é necesaria a indicación do prezo por unidade de medida:

  • cando este sexa idéntico ao prezo de venda.
  • cando os produtos comercialícense en cantidades inferiores a 50 gramos ou *mililitros.
  • nos produtos de diferente natureza que se vendan nun mesmo envase e non se comercialicen individualmente produtos idénticos aos que os compoñen.
  • nos produtos comercializados por venda automática.
  • nas porcións individuais de xeados.
  • nos viños de mesa con indicación xeográfica e nos viños con denominación de orixe.
  • nas bebidas *espirituosas con indicación xeográfica.
  • nos produtos alimenticios de fantasía.


Respecto dos prezos dos produtos ofrecidos a granel (produtos que non se atopan envasados e que se miden ou pesan diante das persoas consumidoras e usuarias):

  • débense referir ao produto pero non poden incluír a tara do envoltorio ou protección allea a aquel.
  • o prezo que se pode cobrar sempre será o referido ao peso neto do produto.
  • o peso neto dos produtos conxelados cuxa venda a granel estea permitida entenderase coas tolerancias que a normativa específica determine.

QUE DEBE SABER SOBRE A FACTURA?

A factura ou ticket de compra é o documento que o comerciante entrega cando se efectuou o pago total da adquisición, que recolle a descrición competa e detallada da operación realizada así como o importe económico. O consumidor deberá solicitar unha factura para comprobar que o importe que é correcto, así como se se corresponde co prezo de venda ao público (PVP).

En caso de conflito, reclamación ou denuncia, a factura resulta imprescindible xa que xustifica que se realizou a compra ou servizo, en que data e por quen se levou a cabo, ademais de detallar o artigo adquirido ou servizo prestado.

As facturas poderán ser substituídas por talonarios de vales numerados ou na súa falta, tickets expedidos por máquinas rexistradoras. Na parte *talonaria e na matriz de válelos, así como nos tickets, deberán constar os seguintes datos:

  • Nº. de factura, e no seu caso serie (a numeración será correlativa).
  • Nome e apelidos ou denominación social da empresa.
  • Nº. de identificación fiscal (N.I.F. ou C.I.F.).
  • Domicilio do expedidor da factura e do seu destinatario, segundo a contía da operación.
  • Concepto detallado polo que se emite a factura e valor económico do mesmo.
  • Porcentaxe do IVE aplicado, que pode estar desagregado ou incluído na factura.
  • Lugar e data da súa emisión.


As facturas transmitidas por vía telemática terán a mesma validez que as facturas orixinais. A información contida na factura emitida e recibida debe ser idéntica.
Os comerciantes só poderán expedir un orixinal de cada factura. No entanto, nos casos seguintes poderase facer un duplicado, debendo facer constar a palabra "duplicado", e a razón da súa expedición:

  • Cando na mesma operación concorresen varios destinatarios.
  • Nos supostos de perda de orixinal por calquera causa.

COMO DEBE SER A ETIQUETAXE?

A etiquetaxe dos produtos é obrigatorio. A etiqueta é o instrumento de información ao consumidor sobre o produto.
Unha das funcións máis importantes da etiquetaxe é identificar o responsable do produto, que pode ser o fabricante, o distribuidor, o vendedor, o importador ou mesmo o marquista.
Nas etiquetas sempre debe constar

  • O nome xenérico do produto
  • A identificación do responsable do produto, é dicir, os datos do fabricante, distribuidor, vendedor, importador ou marquista. É un requisito necesario para saber a quen se pode reclamar.
  • As instrucións de uso e a advertencia de riscos previsibles

QUE É O DOBRE PREZO?

É a obrigación do comerciante de facer constar en cada un dos produtos o prezo ordinario con que se valorou o artigo con anterioridade e o prezo actual en toda forma de promoción ou publicidade de vendas que transmita ao consumidor unha mensaxe suxestiva sobre a diferenza de prezo.

CALES SON OS CARTEIS E INFORMACIÓN QUE DEBE EXPORSE AO PÚBLICO?

En todos os establecementos comerciais debe exporse de forma visible e legible:

   1. O horario dos días e horas de apertura e peche do establecemento.
   2. O anuncio da existencia de follas de reclamación a disposición dos consumidores.
   3. Os prezos de venda dos produtos (de forma suficientemente explicativa e que non induza a confusión). Tanto no interior do local como nos escaparates os prezos deben ser visibles e legibles.
   4. As condicións que, no seu caso, aplíquense á oferta, promoción ou venda dos produtos (sendo nulas as que sexan abusivas e as que contradigan os dereitos recoñecidos ao consumidor por lei).

CAL É O HORARIO COMERCIAL?

1. Teñen plena liberdade para determinar os días e horas en que permanecerán abertos, os seguintes establecementos:

  • Establecementos de venda dos seguintes produtos (calquera que sexa a súa superficie de exposición e venda): pastelaría e repostaría, pan, pratos preparados, prensa, combustibles e carburantes, florarías e plantas.
  • As tendas de conveniencia (son as que teñen unha superficie de sala de vendas non superior a 500 metros cadrados, que permanezan abertas ao público, polo menos, dezaoito horas ao día e distribúan a súa oferta, en forma similar, entre libros, xornais e revistas, artigos de alimentación, discos, vídeos, xoguetes, agasallos e artigos varios. A distribución entre as distintas gamas debe levar a cabo de forma similar entre si, sen exclusión de ningunha delas e sen que predomine netamente una sobre as demais).
  • Os instalados en estacións e medios de transporte terrestre, marítimo e aéreo.
  • Os instalados en zonas de gran afluencia turística previamente declarada mediante resolución da Dirección Xeral competente en materia de comercio. Só durante os períodos de tempo que fixe a resolución (normalmente Semana Santa e Pascua e de xullo a setembro) e para as zonas que a mesma determine, calquera que sexa a súa superficie e a súa oferta.
  • Todos os establecementos de menos de 150 metros cadrados de sala de vendas (calquera que sexan os produtos que vendan), excluídos os pertencentes a empresas ou grupos de distribución que non teñan a consideración de pequena e mediana empresa ou que operen baixo o mesmo nome comercial dos devanditos grupos ou empresas.


2. Para os establecementos que non gozan de liberdade horaria, segundo a relación anterior, o horario global en que os comercios poderán desenvolver a súa actividade durante o conxunto de días laborables da semana será, como máximo, de 90 horas. Poderán abrir só o oito domingos e festivos que anualmente se determinen mediante Orde da Conselleria competente en materia de Comercio e un máximo de 12 horas durante eses festivos
autorizados.

Ademais os establecementos dedicados a produtos culturais (discos, libros, vídeos, etc) que, polas súas dimensións ou características non gocen de total liberdade horaria, poderán abrir todos os domingos e festivos durante un máximo de 12 horas.

Fóra destes casos, excepcionalmente, e a instancia do comerciante, asociación de comerciantes ou Concello, poderase autorizar a apertura en domingo ou festivo, mediante Resolución do órgano competente (co límite de horas que estableza a resolución).