FINANCIAMENTO PARA O COMERCIO

Instrumentos e produtos de financiamento

1.- Consideracións xerais: o problema do financiamento

2.- O financiamento bancario: os produtos tradicionais

2.1.-O préstamo

2.2.-A póliza de crédito

2.3.-O desconto comercial

3.- As alternativas ao financiamento bancario tradicional

3.5.-Rent-back e Lease-Back

1. CONSIDERACIÓNS INICIAIS: O PROBLEMA DO FINANCIAMENTO

As fontes de financiamento podémolas clasificar como fontes de financiamento propias e alleas.

As fontes de financiamento propias caracterízanse por non ter un prazo preestablecido para a súa amortización xa que os seus acredores son os mesmos propietarios da empresa. Entre as fontes de financiamento propias podemos nomear:

Achegas de socios.
Reservas.
Amortizacións e provisións

As fontes de financiamento alleas son aquelas que van prestarnos diñeiro e que teremos de devolver a un custo (xuros). A estas son as que lles imos a dedicar as páxinas seguintes.

O financiamento da peme española a partir de recursos alleos supón, de forma conxunta, o 66% do seu pasivo e se temos en conta que as pemes supoñen preto do 95% do noso tecido empresarial, a dificultade actual para acceder a financiamento provoca un importante parón económico.

Nos últimos tempos a posición dos emprendedores, autónomos e Pemes cando acoden a un banco parécese máis á do “pedichon da porta da igrexa” que á dun profesional que ofrece unha solución win-win.

O panorama financeiro preséntase bastante negro. En gran medida, porque a maioría dos expertos apunta a que o 2010 é o ano do reaxuste financeiro, no que terán que facer fronte á débeda exterior e no que deberán afrontar tamén o incremento de impagados , o que está a derivar en falta de crédito por parte das entidades.

Esta escaseza de liquidez que sofre o sistema, eleva a prima de risco e obriga ás entidades financeiras a establecer estándares máis exixentes na medición dos riscos

Bancos e caixas de aforro, afirman que as condicións de acceso non cambiaron porque seguen valorando os mesmos aspectos que antes e que en ningún momento, restrinxiuse o crédito ás empresas, que tan só se está sendo máis prudente e selectivo de acordo coas circunstancias actuais do mercado e a evolución da economía

En cambio a opinión dos colectivos empresariais dista moito desa perspectiva: a idea xeneralizada é que a “billa” se pechou e que o diñeiro que o Estado inxectou no mercado a través dos bancos quedouse nesas entidades financeiras para sanear os seus balances e non está a chegar realmente a particulares e empresas

Por unha banda, é evidente que se endureceron tremendamente as condicións de crédito As exixencias de garantías pasaron do 61% ao 71%, e os gastos e comisións incrementáronse un 76%. Tamén se reduciu o volume de financiamento ofrecido e o prazo de devolución

Pero o problema non son os créditos que deixan de pedir as empresas, senón os que “cortan” os bancos. O auténtico drama é cando se ten unha póliza de crédito e a entidade afirma que non pode renovala, porque en España financiouse moito a actividade empresarial con ese produto que se ía renovando ano tras ano, e a empresa xa contaba con que llo ían renovar automaticamente.

As empresas que teñen máis dificultades agora mesmo para atopar financiamento son aqueles negocios cunha actividade convencional, que teñen moita competencia, que non presentan nada diferente, e que, dalgunha maneira, sufriron unha forte redución das súas vendas.

Nestes momentos, o que máis miran as entidades financeiras é que se teña capacidade de devolver o diñeiro (solvencia) e iso demóstrase cos fluxos de caixa que poida xerar a empresa nos próximos anos, pero é tan elevada a incerteza sobre eses fluxos futuros que son tan duros e restritivos á hora de conceder créditos.

2. O FINANCIAMENTO BANCARIO. OSPRODUTOS TRADICIONAIS

2.1.-O préstamo

O préstamo é un contrato polo que a entidade financeira entrega unha cantidade de diñeiro á empresa para o financiamento dunha operación de investimento concreto, e esta pola súa banda, comprométese ao pagamento de cotas periódicas que comprenden amortización do capital recibido e pagamento dos xuros pactados.

A concesión dun préstamo bancario require o estudo previo da operación pola comisión de riscos da entidade financeira, e normalmente, a solicitude de garantías que cubran a posibilidade de risco de falta de pagamento por parte do debedor.

Que garantías pode exixir a entidade financeira na formalización dun préstamo?

Garantía persoal, solvencia do solicitante ou dun terceiro que actúe como avalista
Garantía real, ben moble (préstamo mobiliario) ou inmoble (préstamo inmobiliario) que garanta o bo fin da operación.

Que tipo de xuro utiliza a entidade financeira?

Xuro fixo, constante ao longo da vida do contrato de préstamo
Xuro variable, definido por un tipo de xuro de referencia máis un diferencial. O tipo de referencia habitualmente utilizado é o EURIBOR (EUROPEAN INTERBANK OFFERED RATE), tipo de contratación no mercado interbancario.

Que custos se derivan dunha operación de préstamo?

Custos iniciais: gastos de apertura, gastos de estudo e de tasación
Custos de formalización: gastos de intervención de notario e gastos rexistrais no caso de préstamo con garantía hipotecaria.
Custos periódicos: xuros.
Custos finais: custos de amortización anticipada e custos de cancelación.

Desvantaxes dos préstamos:

Procedemento de tramitación complicado. É necesaria a aprobación da operación por un comité da entidade financeira, así como a achega de garantías adicionais na maior parte dos casos.
Gastos de tramitación elevados. Incórrese en gastos de formalización, estudo, cancelación, etc. gastos que adquiren unha especial importancia nos casos de préstamo con garantía hipotecaria

TIPOS DE PRÉSTAMOS

PRÉSTAMO A TIPO VARIABLE. O tipo varía en función de determinados índices aos que se suma un diferencial acordado (EURIBOR, Débeda Pública, etc.).

PRÉSTAMO CON GARANTÍA REAL. A garantía será dun ben mediante a constitución dunha peza ou hipoteca.

PRÉSTAMO CON GARANTÍA PERSOAL. Adoita ser o normal nos préstamos ao consumo. Garántese o préstamo cos bens que teña o debedor.

Os préstamos ao consumo adoitan ter un tipo fixo e son máis caros que os hipotecarios.
Os préstamos hipotecarios aplican maiores gastos que os de consumo.
Os préstamos ao consumo terán un menor período de vixencia que os que se dediquen a investimentos

PRÉSTAMO CON CARENCIA. Consiste en pagar unicamente xuros nun período determinado e posteriormente capital e xuros

O AVALISTA E As súas OBRIGAS

As obrigas que asume o avalista son máximas:

Responde o pagamento do préstamo con todos os seus bens e ingresos, tanto presentes como futuros. Se o aval é hipotecario responderase en primeira instancia co ben hipotecado.
O préstamo pódese PRORROGAR sen necesidade de autorización do avalista.
O importe garantido será o que se designe na póliza, incluíndo o capital e os xuros e outros gastos.

2.2.- A póliza de crédito

CARACTERÍSTICAS

Contrato polo que a entidade financeira pon a disposición da empresa fondos até un límite determinado, articulados nunha conta corrente. Pola súa banda, a empresa comprométese ao pagamento periódico de xuros sobre as cantidades dispostas e á devolución do principal ao finalizar o prazo do contrato pactado, prazo inferior a un ano. As entidades financeiras poden así mesmo cobrar xuros sobre as cantidades non dispostas.

Mediante este tipo de contas, onde o seu saldo estará en función das nosas necesidades de financiamento, podemos domiciliar todo tipo de pagamentos e cobros durante a súa vixencia, mesmo pode chegar a ter saldo positivos que se remuneran a un interese pactado previamente.

Outra das súas principais vantaxes é que non existe un límite no importe máximo de que podemos dispor, senón que este límite virá determinado en función da nosa capacidade de endebedamento e as necesidades de tesouraría. A entidade financeira non nos financiará no 100% senón que estudase aspectos do noso negocio como período medio de maduración da nosa actividade, a necesidade global de liquidez para ese período... para determinarnos o límite que esta disposta a financiarnos.

Son operacións deseñadas para moi curto prazo, frecuentemente entre seis meses e un ano. Aínda que pasado este tempo poden renovarse sempre que a nosa situación non variase respecto das circunstancias iniciais.

Nas pólizas de crédito exíxense idénticas garantías que nos préstamos, é dicir, poden ser garantías reais ou persoais, mesmo poden necesitarse avalistas para levar a cabo a operación.

Utilízase un sistema de amortización similar aos préstamos americanos, é dicir, o capital devólvese dunha vez o último día de vixencia da operación, aínda que podemos ir devolvendo o importe da póliza en pagamentos sucesivos.

É un instrumento financeiro adecuado para financiamentos non vinculados a unha operación de investimento concreto.

As contas de crédito teñen unha gran importancia para as empresas e profesionais debido a que poden coordinar os seus fluxos de cobros e pagamentos, evitando desta forma a súa falta de liquidez que pode provocar certos problemas no noso negocio.

Tanto o desconto comercial, que veremos posteriormente, como a póliza de crédito son dous dos instrumentos que a peme utiliza para a xestión do seu activo circulante cando dunha forma recorrente os seus períodos de pagamento son inferiores aos períodos de cobro, é dicir, cando sistematicamente hai desfasamentos na tesouraría da empresa.

Como xa vimos nas “Consideracións Xerais”, a súa restrición por parte das entidades financeiras afecta de forma moi negativa á liquidez da peme ao non poder esta cubrir este desfasamento habitual que ademais se agrava en épocas de crises polo atraso ou morosidade e mesmo falta de pagamento dos seus clientes que ven afectados polo mesmo problema

TIPO DE XURO

Xeralmente as operacións de crédito efectúanse a un xuro fixo, aínda que poden existir casos onde se formalicen a tipo variable referido a Euribor.

Cando analizamos o crédito debemos fixarnos no tres tipos de xuro existentes:

a) Xuro debedor, correspóndese co xuro que nos cobrará a entidade financeira polo saldo disposto da nosa conta.

b) Xuro acredor, que consecuencia da nosa operativa na conta, podemos atoparnos con este tipo de saldo que poden ir remunerados a un tipo de xuro previamente pactado.

c) Xuro de excedido, correspóndese co xuro que deveña o saldo que superan o límite da póliza

A liquidación de xuros adoita ser trimestral efectuándose mediante o método denominado Hamburgués, ademais teña en conta que ao cargar os xuros na mesma conta da póliza de crédito tamén deveñan xuro a favor da entidade

CUSTOS: GASTOS E COMISIÓNS

Nas pólizas de créditos cóbrannos dous tipos de gastos:

a) De formalización e apertura:

Comisión de estudo e apertura, que se corresponde cunha porcentaxe, existindo un mínimo. Devindícase no momento da formalización, cargándose nese mesmo momento na conta.
Fedatario público, correspondente ao corredor de comercio, establecido nun 0,30% do nominal da póliza.
Impostos sobre Actos Xurídicos Documentados, 0,50% do límite da póliza.

b) Propios das operacións.

Comisión sobre o saldo medio non disposto, é unha porcentaxe en función do saldo que a entidade pon á nosa disposición e non utilizamos.
Comisión por apuntamento, cantidade fixa por apuntamento.
Comisión por reclamación de excedidos, correspondente ao saldo excedido na data da operación. Adoita ser variable cun mínimo.
Comisión por cancelación anticipada.

CUSTO EFECTIVO

No cálculo do custo efectivo da póliza de crédito debemos ter en conta todas as variables como tipo de xuro, frecuencia de liquidación, comisións... Tamén debemos ter en conta o saldo non disposto e ser conscientes que ter unha póliza de crédito ociosa terá sempre un custo financeiro, polo que cando queiramos utilizar este instrumento de financiamento deberemos analizar suficientemente as nosas previsións financeiras para non cometer erros de sobre-financiamento

DESVANTAXES DOS CRÉDITOS:

Tipos de xuro superior ao aplicable ás operacións de longo prazo.
Procedemento de tramitación complicado. É necesaria a aprobación da operación por un comité da entidade financeira, así como a achega de garantías adicionais na maior parte dos casos.
Gastos de tramitación elevados. Incórrese en gastos de formalización, estudo, cancelación, etc.

A gran vantaxe da conta de crédito é a súa flexibilidade, o fácil que resulta dispor dos fondos.

Os créditos unidos aos préstamos é a operación de financiamento de activo máis frecuente. A súa principal diferenza é, que mentres os préstamos sempre están unidos a unha operación de compra ou prestación de servizos, nos créditos non existe ningunha vinculación a unha finalidade, é dicir, son operacións onde non se financia a adquisición dun determinado ben ou servizo, senón que obtemos diñeiro para usarse nun determinado sentido.

Comparativa	Préstamo	Crédito
Definición	Contrato bancario que permite ao prestatario, recibir unha determinada cantidade de diñeiro dunha vez a cambio do compromiso de devolver a devandita cantidade, xunto cos xuros correspondentes, mediante cotas periódicas.	Contrato polo que unha entidade se compromete a facilitar unha cantidade de diñeiro a un cliente até un límite determinado e durante un período de tempo.
En que imos empregar o diñeiro?	· Necesitamos dispor de todo o diñeiro desde o momento inicial · Realizamos investimentos a longo prazo · Necesitamos devolver o diñeiro dunha maneira periódica e previsible	· Necesitaremos o diñeiro pero non sabemos en que momento · Realizamos investimentos a curto prazo · Fainos falta diñeiro momentaneamente
¿Cal é a cantidade que necesitamos?	Resulta máis apropiado cando as cantidades son máis elevadas	Se adecua mellor a necesidades menores e momentáneas de diñeiro
¿Como imos devolver o diñeiro?	Temos uns ingresos regulares e podemos axustarnos a un sistema periódico de cotas	Os ingresos non son regulares e aínda que podemos devolver a cantidade prestada, non podemos facelo en cotas uniformes.

2.3.- O desconto comercial

Existen diversos medios para instrumentalizar o pagamento de operacións comerciais con adiamento de pagamento, entre os que adquiren especial importancia a letra de cambio, o cheque e unha obriga de pagamento.

Os efectos comerciais posibilitan ao seu posuidor o acceso a financiamento a través do desconto dos mesmos. Na actualidade, a práctica bancaria estendeu a posibilidade de desconto a letras de cambio, obrigas de pagamento, cheques, talóns, certificados, contratos, pólizas, recibos tramitados electrónicamente…

O desconto comercial é un contrato polo que a entidade financeira anticipa á empresa o importe dos efectos non vencidos recibidos de clientes, efectos que recoñecen unha obriga de pagamento. A entidade desconta do importe dos efectos (nominal), os xuros que corresponden polo tempo que media entre a data do anticipo e a data de vencemento dos mesmos, así como os gastos e comisións que se derivan da operación (desconto).

A entidade financeira xestiona ó seu vencemento o cobro dos efectos anticipados, pero non asume o risco de falta de pagamento se finalmente o debedor non paga as mesmas, exercendo a acción de recobro sobre a empresa.

Recoméndase que os efectos sexan domiciliados, posto que as taxas de comisión nos non domiciliados son máis elevadas. As comisións teñen marcado un importe mínimo por efecto, pero non un máximo, sendo este proporcional ao importe. Os efectos deben ir estendidos en papel timbrado e tributar polo Imposto de actos xurídicos documentados.

Os principais usuarios do desconto son os comerciantes individuais e as sociedades mercantís, aínda que outras entidades aínda non sendo mercantís, poden descontar os seus efectos

O desconto comercial pode instrumentalizarse a través de:

A. Liña de desconto: A entidade financeira, unha vez estudada a empresa e a “calidade do papel” (comprobación de que efectivamente se trata de operacións de compravenda reais, e non de letras ficticias, chamadas “letras pelota”) e analizado o risco comercial do cliente, permítelle o desconto de facturas até o límite do importe da liña de desconto concedida. Prodúcense os seguintes feitos:

Concédenos unha clasificación de risco comercial.
Baseándose nesta cualificación permítesenos descontar todo o papel que temos na nosa carteira, até un determinado volume máximo de efectos pendentes de vencer en cada data sobre os que a entidade mantén o compromiso de desconto, denominado “límite de risco”.
Ademais, exíxenos unha serie de condicións que debemos cumprir para que se produza a renovación automaticamente de forma periódica, tales como:
Porcentaxe de impagamentos.
- Clases de papel.
- Compensacións.
- Saldos de cobertura.
Xeralmente a entidade descontante resérvase as seguintes prioridades:
- Dereito a rexeitar determinados efectos.
- Suspender o desconto nun determinado momento de forma temporal ou definitiva.
- Neste tipo de operacións adóitanse exixir as seguintes compensacións:
- Volume do negocio global que a empresa manteña coa entidade descontante por outras operacións.
- Saldos medios mantidos en conta corrente ou cartilla de aforro.
- Domiciliaciones de pagamentos de provedores.
- Nomeas.

B. Desconto puntual ou circunstancial: A entidade financeira estuda o desconto dun efecto comercial de forma individualizada ou varios (remesa), sen que se presupoña o desconto doutra ou outras remesas fururas. Dado o seu carácter circunstancial non é necesario instrumentalizalo mediante póliza de desconto.

Así mesmo, e en función da forma de liquidación que a entidade aplique, podemos falar de:

Desconto ordinario: Tanto as comisións como os xuros calcúlanse en base ao prazo desde a data de desconto até a data de vencimento. A entidade financeira aplica xuros e comisións crecentes en función do risco implícito que leva o efecto. Un efecto domiciliado e aceptado ten un menor risco implícito que un efecto simplemente domiciliado, e este, menor risco que un efecto non domiciliado nin aceptado.
Forfait: A entidade financeira aplica un único tipo de xuro e unha comisión fixa independentemente do prazo de vencimiento que teña o efecto.

Vantaxes do desconto comercial:

É unha fórmula de financiamento moi accesible, xa que case a totalidade das empresas xeran efectos comerciais de actividade operativa.

Desvantaxes do desconto comercial:

É un instrumento financeiro caro, que require o pagamento anticipado dos xuros e comisións derivadas.
Require estudo de risco comercial para a súa aprobación.

3. AS ALTERNATIVAS AO FINANCIAMENTO BANCARIO TRADICIONAL

Antes de pasar revista a aqueles produtos de máis interese para a operatoria do comercio comerciante polo miúdo, hai que destacar cales son as características destes “novos” produtos

Son unha solución adecuada para o financiamento do circulante dun negocio (e que o teu fondo de tesouraría respire con certa tranquilidade).
Están especialmente indicados para as necesidades de financiamento concretas que orixinan os ciclos da empresa.
Son flexibles, xa que se adaptan ás distintas necesidades, tanto no importe como nos prazos (que é outra forma de financiarse).
Permiten dispor dunha cantidade de diñeiro, cun límite e un prazo determinado (non son apoios para toda a vida).
Posibilidade de contratar un paquete integral que englobe diferentes produtos financeiros que axuden na actividade diaria.

3.1. Factoring

Mediante o factoring, a empresa contrata un conxunto de servizos de cobertura de insolvencia, xestión e financiamento aplicable ás vendas a crédito (vendas con pagamento aprazado entre 30 e 270 días) realizadas aos seus clientes, convertendo as vendas a curto prazo en vendas en man, asumindo o risco de insolvencia do titular e encargándose da súa contabilización e cobro

Cando unha empresa realiza numerosas vendas a crédito aos seus clientes, ten que engadir á súa actividade produtiva as seguintes preocupacións:

Xestionar e cobrar as facturas emitidas
Cubrir o risco de posibles insolvencias dos seus clientes
Atender necesidades de liquidez puntuais, debido ao dilatado prazo de pagamento das súas vendas a crédito.

Mediante o factoring, a empresa contrata un conxunto de servizos de cobertura de insolvencia, xestión e financiamento aplicable ás vendas a crédito realizadas aos seus clientes, tanto nacionais como estranxeiros.

O FACTORING contempla un conxunto de servizos que se basean na cesión de facturas comerciais dunha empresa á Entidade de Factoring, para que esta preste un ou varios dos seguintes servizos:

Administración e clasificación da carteira de clientes do cedente.
Xestión de cobro das facturas
Financiamento do Circulante mediante anticipos financeiros sobre as facturas cedidas
Garantía en caso de insolvencia de debedores

Devanditos servizos ofrécense a partir da “cesión mercantil” das facturas a cobrar a unha entidade bancaria ou entidade de financiamento (o “factor”).

O factoring é apto sobre todo para aquelas PEMES cuxa situación non lles permitiría soportar unha liña de crédito.

Compoñentes dunha operación de factoring

Empresa cedente: Solicita a operación ao factor (entidade bancaria) e cédelle as súas facturas representativas das súas vendas a curto prazo, até 270 días.

Factor: Adianta o diñeiro á empresa cedente, xestiona o cobro da débeda e ofrece o resto de servizos de factoring.
Debedores da empresa: Son os clientes compradores da empresa cedente. Están obrigados a pagar as débedas que foron cedidas directamente ao factor.

TIPOS DE FACTORING:

FACTORING SEN ANTICIPO, é a modalidade básica, na que a empresa de factoring realiza en nome do cedente a administración, clasificación da súa carteira de clientes e a xestión de cobro das facturas cos mesmos.

FACTORING CON ANTICIPO, na que ademais dos servizos da modalidade anterior o cedente pode obter financiamento sobre as facturas cedidas.
FACTORING SEN RECURSO: onde a entidade de factoring non pode reclamar o impagado ao seu cliente, se tal falta de pagamento é por razóns de insolvencia do debedor. Ao efectuar un factoring “sen recurso”, a empresa reduce a súa conta de clientes a cobrar, o que lle permite mellorar a súa solvencia. Ademais non consome o seu risco bancario ao non incrementar a súa presenza na CIRBE (Central de Riscos do Banco de España).
FACTORING CON RECURSO: a entidade de factoring pode reclamar á súa empresa cliente os impagados que se produciron por calquera razón

VANTAXES

Aforro de tempo, aforro de gastos, e precisión da obtención de informes.
Permite a máxima mobilización da carteira de debedores e garante o cobro de todos eles.
Simplifica a contabilidade, xa que mediante o contrato de factoring o usuario pasa a ter un só cliente, que paga en man.
Saneamento da carteira de clientes.
Permite recibir anticipos dos créditos cedidos.
Non endebedamento: compra en firme e sen recurso.
Para o persoal directivo, aforro de tempo empregado en supervisar e dirixir a organización dunha contabilidade de vendas. Externalízase o proceso de xestión de cobro das facturas
Pode ser utilizado como unha fonte de financiamento e obtención de recursos circulantes.
Posibilidade de obtención de anticipos financeiros sobre as facturas cedidas.
O cliente benefíciase da administración e clasificación da súa carteira por parte da Entidade de Factoring.
Elimínase o risco asociado á insolvencia dos debedores (factoring sen recurso).

INCONVENIENTES

Custo elevado. Concretamente o tipo de xuro aplicado é maior que o desconto comercial convencional.
Factor pode non aceptar algúns dos documentos do seu cliente.
Quedan excluídas as operacións relativas a produtos perecedoiros e as de longo prazo.
O cliente queda suxeito ao criterio da sociedade factor para avaliar o risco dos distintos compradores.

3.2.- Confirming

O FACTORING PROVEDOR é un produto, coñecido habitualmente como "CONFIRMING". O Confirming consiste en mellorar a xestión de pagamentos dunha empresa aos seus provedores, a partir da subcontratación da mesma. O servizo é ofrecido por entidades financeiras e consiste en xestionar os pagamentos dunha empresa aos seus provedores nacionais, ofrecéndolle a estes a posibilidade de cobrar as facturas con anterioridade á data de vencimento.

É unha fonte de financiamento para a empresa (aprazando o pagamento das débedas) como para os provedores (anticipando o cobro das mesmas).

Aparecen tres actores:

Pagador ou ordenante: Empresa que ha de atender o pagamento de facturas dos seus provedores nos prazos previamente acordados.

A Entidade Financeira: Entidade que intermedia na operación de pagamento. Recibe da empresa pagadora a información das facturas a pagar -xa conformadas- e realiza as xestións oportunas para saldar as mesmas nas datas acordadas.
Cobrador ou Beneficiario: Empresa que ten o dereito de cobro como consecuencia da prestación dun servizo ou a subministración dun ben.

A denominación "Sen recurso" indica que, no momento de producirse a adquisición, o "Provedor" emisor das facturas queda liberado de calquera eventualidade, asumindo a entidade financeira todo o risco da operación e podendo, en caso de falta de pagamento, establecer soamente procedemento contra o Cliente debedor e, no seu caso, os garantes da operación.

CARACTERÍSTICAS/FUNCIONAMENTO

a) Recepción de compromisos de pagamento

A empresa pagadora ordena irrevogablemente, á Entidade financeira, o pagamento ao seu cargo de débedas ou facturas ás que deu a súa conformidade, a favor duns determinados provedores e con datas de vencimiento concretas.

b) Comunicación a provedores

A Entidade financeira remite cartas aos provedores incluídos no soporte, avisando de ser a Entidade, encargada do pagamento das facturas aos seus respectivos vencimentos. Na mesma comunicación, a Entidade financeira , oferta a compra "Sen recurso"(dito doutra maneira, a entidade financeira ofrece anticipar o cobro) aos devanditos provedores das súas facturas, antes da data de vencimento do pagamento, nunhas condicións determinadas, xeralmente cun diferencial xa pactado co CLIENTE sobre o MIBOR vixente en cada momento segundo os días que restan para cada vencimiento.

c) Resposta dos Provedores

No caso de aceptación polo provedor, coa antelación requirida, realizarase a operación, aboándolle o importe neto mediante transferencia.

No caso de non optar polo anticipo, o aboamento polo nominal producirase na data de vencimento de cada factura.

d) Información a Cliente

A Entidade financeira informa periodicamente á empresa CLIENTE, das compras "Sen recurso" (Anticipos) que se efectúa e os provedores con quen se formalizaron tales operacións .

e) Vencimento das facturas e aboamento de compensacións

Ao vencimento correspondente, a Entidade financeira carga na conta da empresa o importe nominal de todas as facturas que esta lle ordenou pagar no seu día.

Ao mesmo tempo, a Entidade financeira, no seu caso, aboará na conta da empresa o importe correspondente á porcentaxe, se así se negociou entre ambos, das marxes e/ou comisións aplicados nas compras de facturas "Sen recurso" (Anticipos) que se efectuaron aos provedores.

VANTAXES PARA OS PROVEDORES (se solicitan anticipo):

Elimina o risco de impagados.
Obtención de financiamento inmediato.
Garantía de liquidez.
Aumento da súa capacidade de endebedamento (venda sen recurso).
Mellora de cocientes financeiros.
Non consumo das súas liñas de desconto habituais.

VANTAXES PARA A EMPRESA

Obtención de ingresos financeiros adicionais (se se pacta repartición de xuros e/ou comisións).
Mellora de solvencia/imaxe de pagamentos ante o provedor: os pagamentos están avalados por unha institución financeira
Flexibilidade do produto polo seu automatismo e alternativas propostas ao seu provedor.
Simplificación e optimización da xestión de pagamentos.
Optimiza a tesouraría facilitando o control e xestión do circulante
Capacidade de negociación cos seus provedores, garantíndolles a liquidez inmediata
Simplifica as xestións administrativas, ao tratarse por medios informáticos.
Non hai custos de emisión de obrigas de pagamento e cheques, ou manipulación de letras de cambio.
Evita chamadas telefónicas de provedores para informarse sobre a situación das súas facturas
Maior seguridade e control no tratamento dos seus pagamentos.

Como DESVANTAXE, hai que ter en conta que, polas características do produto, adóitase adoptar un criterio selectivo á hora da súa comercialización, ofertándoo habitualmente a empresas dunha envergadura suficiente que permita á Entidade Financeira rendibilizar o traballo administrativo que leva

3.3.- Renting

Contrato polo que a empresa de renting obrígase a pór a disposición do cliente un activo en réxime de arrendamento e por un prazo de tempo determinado. Pola súa banda, o cliente obrígase ao pagamento dunha renda periódica, renda que inclúe o uso do ben, así como os gastos de mantemento e seguro que cubra posibles sinistros ao mesmo.

O renting é polo tanto unha fórmula que combina financiamento con contratación de servizos.

Aconséllase a súa utilización para acceder a equipos informáticos de última xeración, así como a equipos de transporte, elementos caracterizados pola súa rápida obsolescencia.

FUNCIONAMENTO:

a) O solicitante selecciona un activo (maquinaria, instalación, etc.) que precisa para o seu funcionamento.

b) A empresa de renting adquire o ben seleccionado ao provedor e contrata tanto o mantemento como o seguro do mesmo. Nesta situación pono a disposición do solicitante mediante a sinatura dun contrato de renting.

c) O solicitante comprométese a abonar á empresa de renting cotas periódicas de aluguer pactadas no contrato durante o prazo de tempo definido no mesmo.

VANTAXES:

Permite acceder activos sen necesidade de realizar desembolso inicial nin aplicar recursos financeiros á operación.
Mellora liquidez da empresa.
Evita a obsolescencia dos bens. Permite unha mellor adaptación á evolución tecnolóxica dos equipos existentes no mercado, ou á evolución da propia empresa
As cotas de aluguer aboadas son fiscalmente deducibles no IS na súa totalidade.
Os bens en réxime de renting non se incorporan ao balance da empresa, nin como inmobilizado nin como pasivo, polo que non implica inmovilización de recursos nin modifica a situación de endebedamento da mesma.
Trámites contables sinxelos.
Evita calquera controversia acerca da amortización do equipo xa que non é propiedade do arrendatario

DESVANTAXES:

Non existe opción de compra a favor do arrendatario ao finalizar o contrato de arrendamento.

3.4.-Leasing

Contrato de arrendamento financeiro con opción de compra dun ben moble ou inmoble. A operación de leasing é máis propiamente unha operación de compra-venda con pagamento aprazado, que un aluguer.

Nela interveñen as seguintes figuras:

Solicitante.
A empresa de leasing.
Provedor.

O funcionamento dunha operación de leasing é o seguinte:

O solicitante selecciona un activo (maquinaria, instalación, etc.) que precisa para o seu funcionamento.
A empresa de leasing adquire o ben seleccionado ao provedor e pono a disposición do solicitante mediante a sinatura dun contrato de arrendamento financeiro.
O solicitante comprométese a aboar á empresa de leasing cotas periódicas pactadas no contrato durante o prazo de tempo definido no mesmo. As cotas poderán ser prepagables ou pospagables
A duración do contrato non pode ser inferior a dous anos no caso de bens mobles ou a dez anos no suposto de bens inmobles
Unha vez vencido o prazo do arrendamento o solicitante pode optar entre as seguintes opcións:
- Adquirir o ben, pagando a última cota de “Valor residual” establecida no contrato.
- Renovar o contrato de arrendamento.
- Non exercer a opción de compra, entregando o ben á empresa de leasing

Aconséllase a súa utilización para o financiamento tanto de activos mobiliarios –maquinaria, vehículos, equipos de proceso información, etc.-, como de activos inmobiliarios.

Podemos sinalar os seguintes tipos de operacións de leasing:

FINANCEIRO: A sociedade de leasing comprométese a entregar o ben, pero non ao seu mantemento ou reparación, e o cliente queda obrigado a pagar o importe do aluguer durante toda a vida do contrato sen poder rescindilo unilateralmente. Ao final do mesmo, o cliente poderá ou non exercitar a opción de compra.
OPERATIVO: É o arrendamento dun ben durante un período, que pode ser revogable polo arrendatario en calquera momento, previo aviso. A súa función principal é a de facilitar o uso do ben arrendado a base de proporcionar mantemento e de repolo a medida que xurdan modelos tecnoloxicamente máis avanzados

VANTAXES:

Permite o financiamento do 100% da operación sen necesidade de realizar desembolso inicial, co que a empresa non sofre unha diminución do activo circulante.

Goza dun tratamento fiscal favorable xa que se permite a amortización acelerada do ben.
Maior axilidade e rapidez nos procesos de tramitación e concesión. Adoita poder pecharse unha operación en menos tempo que pedindo un préstamo bancario
Non supón empeoramento da situación de endebedamento da empresa.

Flexibilidade no establecemento das cotas, podendo adaptalas á súa conveniencia (constantes, crecentes, carencia...).
As cotas son tomadas como gasto deducible.
Non é necesario facer un desembolso inicial, Mantense a rendibilidade económica sobre activos fixos, dado que o leasing non aparece no balance. Consecuentemente tampouco modifica o cociente de endebedamento do arrendatario.
Ao final, mediante o pagamento dun valor residual prefixado no contrato, pódese adquirir a propiedade do ben.

3.5.-Lease-back e rent-back

Operación consistente en que o ben a arrendar é propiedade da empresa que o vende á entidade de leasing ou renting para que esta de novo lla ceda en arrendamento.

Ambas as fórmulas consisten en transferir a propiedade dos bens titularidade da empresa a unha entidade financeira, recibir o importe que se pacte pola devandita transferencia de titularidade, garantirnos o seu uso mediante uns contratos de leasing ou renting e pagar as correspondentes cotas mensuais polo uso dos bens.

A diferenza principal entre ambos os contratos estriba na opción de compra. No caso dos leasing permítese exercitar a opción de compra, e para o caso dos rentings só se realiza aluguer, co cal os rent-backs utilízanse para equipos tecnolóxicos e vehículos, con valores residuais baixos ou tendentes a cero e o lease-back utilízase en investimentos inmobiliarios dentro da empresa como poden ser naves industriais ou oficinas, dado que a priori presuponse revalorización dos activos.

VANTAXES:

Achéganse bens como garantías de toda a operación, facilitando a obtención do financiamento desexado.

A porcentaxe de financiamento que se obtén é o 100% do valor do ben
As cotas mensuais e duración do contrato son negociables, sempre co límite da vida útil dos bens obxecto do contrato.
A inmobilización financeira que xeramos coa adquisición dos activos, podémola liberar para destinar o diñeiro obtido mediante estes contratos a financiar a actividade corrente da empresa, sen comprometer por iso a viabilidade da empresa posto que seguimos dispondo de todos os elementos produtivos da mesma.
A nivel fiscal, as cotas de renting considéranse gasto integramente, e o tratamento fiscal do leasing tamén presenta aspectos moi favorables.

DESVANTAXES:

Adquirimos uns compromisos de pagamento mensuais a longo prazo que hai que cumprir: se non melloramos a tesouraría da empresa con estes financiamentos logrando un fondo de manobra positivo, ao final atoparémonos nunha situación peor que a inicial dado que non disporemos do activo, teremos obrigas de pagamento adicionais e non teremos a liquidez suficiente.